Afscheid van Bole en onze reis door Ghana

Het is zover: onze laatste dag in Ghana is aangebroken. We kijken terug op een geweldige tijd, vol met bijzondere ervaringen. Natuurlijk gaan we niet naar huis voordat we de gebeurtenissen van de afgelopen drie weken (waarin we door heel Ghana hebben gereisd) met jullie gedeeld hebben.

Onze laatste week in Bole voelde erg dubbel. Aan de ene kant hadden we super veel zin om te gaan reizen, maar aan de andere kant waren we nog lang niet toe om afscheid te nemen. Het was gelukkig een erg leuke week. We hebben de danslessen afgesloten met een spetterende voorstelling. Het hele dorp was op komen draven om de kinderen te zien optreden. Het bleef echter niet bij de twee dansen die wij hadden aangeleerd, want voor we het wisten stonden alle middelbare scholieren, nonnen, verpleegsters, priesters en Sal op de dansvloer. De middelbare scholieren waren aanwezig omdat ze ons wilden bedanken voor de computerlessen die we hebben gegeven. Dit ging op Ghanese wijze, met het overhandigen van een levende haan. Helaas konden we deze haan niet in leven houden (dan zou hij alle kippen bevruchten) en is hij op de BBQ beland. Sal kreeg de eer om het hoofd af te kluiven.
Het afscheid op de kleuterschool viel zwaar. Hoewel we de kinderen een geweldige dag hebben bezorgd door het tonen van Tom&Jerry via de beamer, konden ze ons niet loslaten. Ook wij gaan hen missen.

Na ons afscheidsfeestje met onze vrienden van de Hill Top en de priesters kon het reizen beginnen. Op naar het zuiden! Natuurlijk kreeg ons geitje Alele (die nu zwanger is!!) een dikke knuffel. Onze eerste stop was de Monkey Sanctuary in Boabeng. Dit is een afgelegen dorpje midden in de jungle waar mensen en apen samen leven. De apen waren totaal niet bang voor ons en wilden maar al te graag onze nootjes afpakken. Ook tijdens het ontbijt kwamen ze ons vergezellen. Heel toevallig waren Ingeborg, die we nog kende uit Bolgatanga, en haar vriend Anton er ook. Met hen zijn we doorgereisd naar Kumasi. Het moment dat we aankwamen in Kumasi zagen we al het grote verschil tussen noord- en zuid en tussen een kleine- en een grote stad. Kumasi is in één woord ‘CHAOS’. We hebben ons een weg gebaand door de grootste open markt van West-Afrika met meer dan 10.000 kraampjes. Natuurlijk waren we binnen een minuut verdwaald, maar dat maakt het juist zo leuk. De uitdaging om ons te verplaatsen in de menigte werd nog eens groter toen het begon te regenen en we tot onze enkels in de modder stonden.

De volgende bestemming was Cape Coast. Dit was echt een verademing in vergelijking met de andere grote steden. Cape Coast ziet er erg mooi en vredig uit en er hangt een relaxte sfeer.  Misschien draagt het grote aantal Rasta’s daaraan bij. Iedere ochtend gingen we bij een ‘tweelingbroer’ van Bob Marley pannenkoeken eten, terwijl hij in zijn onderbroek een jointje draaide. We sliepen aan het strand in een leuk hutje. Wel moesten we even wennen aan de overdaad van blanke toeristen. Vooral toen rijke Amerikaanse studenten helemaal flipten omdat er een klein vliegje in hun drinken vloog, hadden we plaatsvervangende schaamte. Gelukkig was er genoeg te zien in Cape Coast en waren we hele dagen op pad. We hebben het Cape Coast Castle bezocht, waar slaven werden opgesloten om uiteindelijk verscheept te worden naar Noord- en Zuid-Amerika. Ook het slavenford in het vissersdorpje Elmina, vlakbij Cape Coast, hebben we bekeken. Hier hebben de Nederlanders een grote rol gespeeld. De verhalen over slaven die werden uitgehongerd, verkracht en vernederd, maakten veel indruk. Daarnaast hebben we een dagtrip gemaakt naar het Kakum National Park. Hier hebben we over hangbruggen gelopen van 40m boven de grond en genoten van palmwijn en een verse cocosnoot.

Na al deze drukte waren we toe aan ontspanning. Dit kan nergens beter dan bij de ‘green turtle lodge’. Dit is een paradijsje in de middle of nowhere met een prachtig strand. We sliepen in onze eigen hut, met uitzicht op de zee. Het bijzondere aan de lodge is dat alles gemaakt is van natuurlijke producten, zoals bamboe en klei. We hebben een kano-tocht gemaakt door de Mangrove. Helaas kon Sal hier wat minder van genieten, want tijdens te tocht kwam zijn ontbijt er volledig uit. Die avond werd ook Margot ziek en werd onze kamer omgetoverd tot ziekenboeg. Het was ook te mooi om waar te zijn dat we alledrie geen dag ziek zouden zijn geweest tijdens deze drie maanden. Gelukkig had Joly nergens last van en hebben Sal en Margot de Afrikaanse bacterie snel overwonnen. Met pijn in ons hart moesten we de green turtle lodge verlaten, want ons geld was op. En in de middle of nowhere staat natuurlijk geen pinautomaat. Samen met Anton en Ingeborg (die hadden het paradijs ook ontdekt), vertrokken we naar Bushua waar Joly en Ingeborg gesurft hebben. Joly bleek een natuurtalent. Jammer genoeg zat het weer niet mee en wilden we de regen na een dag achterlaten. Op naar Winneba. Hier hebben we fr Francis opgezocht. Hij heeft ons de universiteitscampus laten zien en wederom een mooi strand, waar gelukkig wel het zonnetje scheen. Toen was het alweer tijd voor onze laatste bestemming; de hoofdstad Accra.

Accra is met drie miljoen inwoners onvoorstelbaar groot. Gelukkig wilde fr Clement voor een dag onze gids zijn en konden we in zijn dikke bak de stad rondkarren. We redden van het graf van de voormalig president naar het huis van de nieuwe president, van villawijken naar krottenwijken en van lokale winkeltjes naar de europese shoppingmall. De contrasten zijn hier enorm. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten in een chinees restaurant. Op het eerste gezicht erg duur, maar door de connecties van fr Clement waren we uiteindelijk maar 6,50 pp kwijt en kregen we gratis toetjes. We eindigden de avond met een Star-biertje in de club.

Nu gaan we nog een laatste dag genieten van de Afrikaanse markt, want vanavond vliegen we alweer richting huis. We zullen Ghana ontzettend missen, maar kijken ernaar uit om jullie weer te zien. En natuurlijk volgen er dan nog veel meer verhalen en foto’s.

Liefs,
Sal, Margot en Joly

p.s. het is in dit internetcafe niet mogelijk om foto’s te uploaden vanuit de usb-stick. Vandaar alleen wat foto’s gemaakt met onze telefoon. De mooie foto’s volgen nog.